Het Instituut voor Politieke en Religieuze Correctheid

Tring tring. “Met het IPRC”.
"Met wie spreek ik?”
“Het instituut voor politieke en religieuze correctheid”.
“Goedemiddag, met Karel. Klopt het dat u mij een mail hebt gestuurd met een klacht over een tekst die op mijn relisite staat?”
“Dat is juist. Maar eh, kunt u wat beter articuleren?”
“Oh sorry, ik was even een negerzoen aan het eten, momentje.”
“Zegt u het maar.”
“Ik heb een site waar de Bijbel volledig op staat, maar ik kreeg een klacht over Maleachi acht gedeeld door dertien: ‘Wee u, Amelekieten. Omdat ge niet de Heere Heere dient, zult ge van de aardbodem worden weggevaagd!’ Dat zou discriminerend zijn. U hebt van mij geëist dat ik dat moet verwijderen!”
“Eh ja, dat is correct. Sommige mensen ervaren dat als pijnlijk. We hebben daar klachten over gekregen.”
“Maar er bestaan toch geen Amelekieten meer?”
“Daar hebben we het nu eventjes niet over. Laat ik kort zijn: u propageert daarmee onverdraagzaamheid. Wie zich niet aan uw God wil onderwerpen, wordt met de dood bestraft. Dat accepteren wij niet. Die tekst moet weg!”
“Maar ik heb hem toch niet geschreven, luistert u ‘es.”
“Onze regels zijn duidelijk. Die tekst staat op uw site. U bent dus verantwoordelijk. U kunt hem verwijderen, want anders...”
“Ja, wat dan?”
“Daarover kunnen we nu niet in detail treden.”
“Luister nou ‘es. Die tekst is een deel van de Bijbel. Ik onderschrijf hem op hoofdlijnen, maar hoef het toch niet met elke alinea eens te zijn?”
“Jawel, dat boek staat op uw site!”
“Kom nou, man. Er zijn toch legio sites die de bijbel online hebben gezet!”
“Dat is het hem juist. Wij willen de Bijbel opschonen totdat ‘ie aan onze normen beantwoordt. Onverdraagzame teksten mogen niet, u kent toch de regels?”
“Ben je nou van lotje getikt?”
“Nee, wij zijn correct. Mag ik u een fijne middag wensen? U hoort nog van ons.”
Tuut tuut.