Soms is het alsof je bent teruggekeerd naar de wereld van de levenden.
Dan dans je en lach je teder naar me, biedt me iets te drinken aan
We lopen en praten op een zomeravond, terwijl de schaduwen vallen.
De geluiden van de stad versterven terwijl de eerste sterren verschijnen
Je bent één van de onsterfelijken nu, toch kijk je naar me
zoals je dat tijdens je leven deed, vriendelijk, met je tedere lach,
en ik kan bijna jouw hand voelen die door mijn haren strijkt
en jouw glimlach zien. Jouw stem fluistert tegen me achter de sluier,
de Styx die stroomt tussen deze wereld en de jouwe.
Mag God jou zegenen, jou koesteren, jou naar huis voeren in zijn domein
Mogen alle pijn en alle verdriet die jij op aarde leed hier achterblijven.
Mogen een toorts van licht en de immense macht van de liefde
jou begeleiden als jouw tedere ziel de hemel nadert en je voorgoed
met tranen van geluk binnengaat door de poorten van de eeuwigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten